Minstens 22 kinderen overleden na busongeval in Zwitserland.
Wat voor de kinderen en ouders een blij weerzien moest worden, werd een eenzaam en verdrietig moment van de ouders. De kinderen hadden net een weekje skiën er op zitten en op hun blog hielden ze alles mooi bij, foto's van vrolijke, lachende gezichtjes. Kinderen die zich amuseren maar hun ouders toch wel een beetje missen. Toen wisten ze nog niet dat het voor velen hun laatste reis ging zijn. De blog is wijselijk van het wereld wijde web afgehaald, goede beslissing vind ik zelf.
Het is verschrikkelijk en er zijn niet veel woorden voor. De vlaggen van de openbare diensten hangen halfstok, iedereen die het nieuws hoort voelt zich vast net zoals die vlaggen, verslagen.
En zo'n ongeval brengt heel veel vragen mee natuurlijk. Wat is er gebeurt, heeft de chauffeur misschien een hart-attaque gehad, is hij moeten uitwijken voor iets? Waarom werd de vrouw van de chauffeur niet op de hoogte gebracht en moest ze zelf via internet vernemen wat er met haar man is gebeurt.
Ik vind het niet enkel verschrikkelijk voor de ouders van de overleden kinderen. Ook voor de kinderen die (enkel maar) gewond zijn, zij zullen gebrandmerkt zijn voor altijd, zij hebben hun vriendjes pijn zien lijden, zij hebben hun vriendjes en hun meester verloren.
En toen werd het stil.
Heel veel sterkte voor ieder die bij dit ongeval betrokken is.
Opeens staat alles stil,er zijn geen woorden voor,zoveel jonge kinderen en hun begeleiders op weg naar huis met al hun mooie verhalen van de skivakantie en dan opeens stort alles in.We leven oprecht mee met alle betrokken familieleden en vrienden,veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderen